Dajcie się zaskoczyć!

Dzień dobryyyy!

Za mną masa cudownych nagrań, dlatego postanowiłam przyjść do Was z pozytywną energią i by podzielić się tym uśmiechem, który mi aktualnie towarzyszy.

Kto wie, może komuś też poprawi się humor!

Zacznijmy :)

W poniedziałek rano podkładałam głos w bajce „Co w trawie piszczy". Po pierwszym epizodzie razem z Łukim Gie w "Uprowadzonej Księżniczce", udało się zagrać coś więcej głosem, ale o tym wkrótce.  Szykuje się jeszcze jedna, większa rola. Będziecie mogli usłyszeć nasze głosy w komedii romantycznej.

Cieszę się, że mogę spróbować czegoś zupełnie nowego. Śpiewanie, a podkładanie głosu, wcielając się w postać z bajki jest czymś zupełnie innym. Wolę przekazywać emocje w piosence, ale warto też umieć przekazywać je zwykłą mową. Podkładanie głosu było moim mini marzeniem, które się spełnia, ale jestem w tym jeszcze bardzo nieśmiała. Może dlatego, że nie wierzyłam, że to marzenie może przemienić się w rzeczywistość. 

Jest też jedna cecha, którą ostatnio u siebie odkryłam i jestem z niej dumna. Uwielbiam patrzeć, kiedy inni mogą spełnić swoje marzenie. Szczególnie, kiedy mogę dołożyć się do tego celu i podać rękę. Razem z Łukim Gie robiliśmy fandubbingi. To on mnie, trochę brzydko mówiąc zmusił do wykorzystania mikrofonu inaczej niż to zwykle robię. Po raz pierwszy nagrałam to, jak mówię, a nie jak śpiewam. Ogromna różnica. Przesłuchując nagrań byłam trochę zawstydzona. 

Marzeniem Łukiego jest podkładanie głosów profesjonalnie. Obiecałam mu, że zrobię wszystko, żeby tak było. Piszę o tym tu, żeby było mi głupio, kiedy nie dołożę wszystkich starań, żeby jego marzenie się spełniło.

Wieczorem nagrywaliśmy odcinek z 4Dreamers. Długi, ale fajny dzień! Długi, bo wszystko działo się na ostatnią chwilę. Pożyczaliśmy kamerę w ostatnich minutach - tuż przed nagraniami z chłopakami z The Voice Kids. Na szczęście się udało i dotarliśmy na miejsce. Trochę spóźnieni, ale nagrane. 

Jarek Kostrzewa, Bartek Podkowiński i Łukasz Górski - mega dziękuję za pomoc. Bez Was ani rusz!

We wtorek kręciliśmy odcinek na YouTube, w którym będziecie mogli zobaczyć jak wyglada moja podróż na koncert i jak się stresuję + dokręciliśmy fragmenty z dwóch koncertów. To film, który miałam okazję nagrać przy współpracy z Google Pay. Mega się cieszę, bo dzięki temu będę mogła wkrótce zorganizować swój własny koncert w Waszych miastach. 

To bardzo miłe, kiedy marki odzywają się, bo mają pomysł na super kampanię, w której potrzebują właśnie Twojej pasji. Ogromne wyróżnienie. 

Często ludzie odbierają współprace jako "sprzedanie się", a ja uwielbiam robić rzeczy, których sama nie dałabym rady zorganizować. To jest dla mnie wielka przygoda. Co więcej - mogę dzięki temu rozwijać swój kanał i przede wszystkim zacząć na poważnie działać muzycznie, a dobrze wiecie, że to moje największe marzenie.

W środę nagrywaliśmy mega teledysk do Fanty razem z Kingą Sawczuk (komplexsiara), Oliverem Kamińskim, Stuu, Dannym Ferrei'm, Marcinem Dubielem i Adamem Zdrójkowskim. Teledysk z naszą piosenką naprawdę poleci daleko w świat. Jeszcze nic nie mogę o tym mówić. Jedynie - tak, Magda tańczyła. Hue hue!

W czwartek byłam we Wrocławiu na nagraniach do programu My3, który pojawi się dopiero jakoś na jesieni w TV - w Polsacie. Naprawdę te nagrywki sprawiły, że pojawił się wielki uśmiech na mojej twarzy. Super ekipa, która dała mi masę wiary w siebie. Do tego dzieciaki na planie, które były mega ciekawe mojej osoby i zadawały super pytania. Jeśli to czytacie - bardzo dziękuję za piękny dzień!

W piątek Gimper zaprosił mnie do swojego show Lekko Nie Będzie, gdzie dostałam mega prezent. Pogadaliśmy, pośpiewaliśmy. Było naprawdę bardzo sympatycznie i chyba jestem dumna z naszej rozmowy. Naprawdę będzie ciekawie. Odcinek niedługo na YT i ipla.tv. Sama już nie mogę doczekać się premiery. 

W sobotę śpiewałam na pikniku YouTube. Niestety to była zamknięta impreza, ale nagrałam Wam mini relację na Instastory. Tyle tam się działo. Mnóstwo atrakcji dla dzieciaków i chyba nikt się nie nudził. Ta impreza naprawdę pokazała, że na YouTube "mieszkają" ciekawi ludzie. Tworzą fajny, przemyślany kontent. Cieszę się, że mogłam pojawić się wśród nich.

W niedzielę byłam w Knurowie koło Katowic. Cudowny koncert. I ten, na którym mogłam zaśpiewać swoją twórczość i gościnny występ z Letnim Chamskim Podrywem. Było Was tak dużo, że kolejnego dnia nie mogłam uwierzyć, że to wszystko działo się w realu. 

Ten koncert sprawił, że bardzo mocno myślę o koncertach klubowych. Tylko dla nas! Taki czas, kiedy będziemy mogli się lepiej poznać i przede wszystkim pośpiewać. Trzymajcie za ten pomysł kciuki!

To tylko jeden tydzień. Czaicie? 

Występ w Dzień Dobry TVN wraz z mega utalentowanym zespołem, który bardzo pomógł mi się przygotować do tego dnia. Masa współprac z markami, których logo widziałam w telewizji, na sklepowych półkach czy słyszałam w radiu. To wszystko też się działo!

Niesamowite jak dużo udało się już osiągnąć. Bez pomocy wielu osób, nie byłoby tego wszystkiego. Wy wiecie, że o Was piszę, dlatego dziękuję! Wiem, że to słowo nie odda nigdy mojej wdzięczności, ale wierzę, że efekty tej całej pracy będą dla Was czymś, z czego będziecie dumni razem ze mną.

Kocham takie życie, bo bardzo nie lubię, kiedy nie jestem nikomu potrzebna, dlatego niech taki czas trwa jak najdłużej. 

Wydaje mi się, że wkrótce będzie czekała na mnie przeprowadzka do Warszawy, bo do domu wracam tylko, żeby spać, ale... zdradzę Wam w sekrecie, że mieszkanie w Waw od dawna jest moim wielkim marzeniem. 

Pamiętajcie, żeby wierzyć w to, co chce się osiągnąć. To się stanie! Dajcie się zaskoczyć! 

Bardzo mocno ściskam, 

szczęśliwa i szczerze uśmiechnięta Magda.

dobro jest w nas

Cześć, to ja - Magda. 

Nie będę zaczynać, że dawno mnie tu nie było. Taka jest rzeczywistość i ciężko jest znaleźć czas, żeby podsumować kilka miesięcy mojej nieobecności. O wiele łatwiej na bieżąco wrzucać info o tym, co u mnie na social mediach takich jak: Instagram, Snapchat, grupa na fejsie czy nawet kanał na YouTube. W każdym razie - przepraszam Was i przepraszam samą siebie za zaniedbanie mojego pamiętniczka.

Wróćmy do tego, co działo się u mnie i co siedzi w mojej głowie, bo to właśnie jest tematem przewodnim mojego bloga.

Pewnie myślicie, że jestem najszczęśliwszą osobą na świecie, ale zawsze są zmartwienia, ryzyko, odpowiedzialność. Teraz jest tego jeszcze więcej i czasem mnie to przytłacza. Nadal czuję się małą dziewczynką, która nie musi myśleć o konsekwencjach. A raczej chciałabym, żeby tak było. Każdy chyba by tak chciał. Wtedy byłoby beztrosko...

Ostatnio nie do końca potrafię wbić sobie do głowy, że trzeba wszystko traktować z mega dystansem, będzie co będzie, z dużym optymizmem. Mimo, że się uśmiecham, to jednak trochę to we mnie zanika. Brakuje mi tamtej Magdy, a nie do końca jestem w stanie ją przywrócić. Magdy, która nie martwiła się na zapas, która wszystko uważała za "easy", która była gotowa do walki w każdym momencie, a do tego z ogromnym przekonaniem, że się uda i będzie dobrze.

Spadł na mnie jakiś ogromny ciężar, presja, mnóstwo wyborów, które na pewno czymś poskutkują. Nigdy nie wiemy czy czymś dobrym, czy złym. 

Czasem po prostu tak jest, że potrzebujemy takiego małego dołka, żeby potem z niego wyjść, wstać i poczuć, że to walka o marzenia nadaje naszemu życiu sens. Czasem te marzenia wymagają podjęcia bardzo trudnych i życiowych decyzji, ale wierzę, że będą to same te dobre wybory.

Bądźcie dzielni i uważajcie na siebie. Dobro jest w nas! 

M.

ja nie wiem

"Ja nie wiem" to najczęściej wypowiadane przeze mnie słowa. Do wszystkiego zawsze pasują. Stwierdziłam, że w tym poście też idealnie się sprawdzą.

Sama w pokoju. Leżę na łóżku. Wszyscy już dawno śpią. Zastanawiam się co tu napisać. Dawno tego nie robiłam i muszę przyznać, że głupio mi dotykać klawiatury, wiedząc, że tyle czasu upłynęło od ostatniego posta.

Pomyślicie pewnie "osiągnęła sukces, jest szczęśliwa i już o nikim nie pamięta". Ludzie często tak myślą i wtedy leci tekst "zmieniłaś się". Najgorszy tekst ever!
Sukces = obowiązki. Sukces = praca. No i sukces = brak zrozumienia ze strony bliskich, że praca i obowiązki to coś, o co trzeba dbać, by przyniosło wyżej wspomniany sukces.
Czysta matma hue hue :) - no teraz Magda zabłysnęłaś!

Nie czuję w moim życiu zmiany. Owszem, jest bardziej kolorowe, ale też szybsze. Nie ma czasu na przerwę - no ewentualnie czas na Kit Kat, taki dzis ze mnie sucharowy śmieszek.
Nie można się zatrzymać, bo zaprzepaścisz swoją szansę. Pędzisz jak szalony na swoim białym rumaku (tak się rozmarzyłam), a i tak często coś lub ktoś Cię z niego zwali. Mnóstwo jest takich sytuacji. Więcej jest w życiu porażek niż zwycięstw. Tak już jest. Nic na to nie poradzisz. Po prostu lecisz dalej. Mimo fal, wichur, pożarów i czego tam jeszcze chcecie. 

Wbiłam kolejny level. Jestem z tego dumna. Cieszę się, że tu jesteście. Cieszę się, że mam też wokół siebie osoby, za które wskoczyłabym w ogień.

Dość dziwny jest ten post. Trochę się tłumaczę, trochę motywuję. Żartuję, opowiadam, dziękuję. Chyba po prostu tym postem chcę trochę się wygadać. A skoro tu jesteście to znaczy, że czytacie mój pamiętnik. Pamiętnik pisany, kiedy głowa już nie ogarniała tylu danych, faktów, emocji.

Dzięki wirtualna kartko za tę współpracę. Lubię tak czasem coś na Ciebie wylać. I mam tu na myśli pozytywne znaczenie tego słowa.

Trzymajcie się wszyscy ciepło! M.

4 miliony wyświetleń i prawie 100k subskrybcji!

DZIĘKUJĘ!

"Despacito" po polsku o hejterach, czyli "Siedź tu cicho".

autorska piosenka "Over the sea"

bo nigdy nie wiesz, co czeka na Ciebie za rogiem

Ostatni mój post nie opowiadał o pozytywnych rzeczach. Mój humor nie był zbyt dobry. Nie widziałam żadnego sensu w tym, co robię. 

Teraz przychodzę do Was z idealnym przykładem tego, że jeśli się nie poddamy, wytrwamy, będziemy walczyć to przyjdzie taki czas, kiedy jednym ruchem spowodujemy, że zaczną się dziać rzeczy niesamowite. 

Tak, przez dokładnie 2 dni na mój kanał YouTube wleciało 16 000 subskrybcji, a to oznacza, że jest nas już tam ponad 27 000. Ja chyba nie potrafię w to jeszcze uwierzyć. 

Normalny dzień, potrafię się czymś zająć, pracować nad kolejnym muzycznym projektem i nagle w mojej głowie pojawia się „mam 27 000 subów!”. Ryjek się cieszy, łzy w oczach też się pojawiają. 

Dla niektórych to tylko liczby. Dla mnie nie. Dla mnie to ludzie, którzy nadają sens wszystkiemu, co robię, którzy mnie wspierają i sprawiają, że jestem szczęśliwa. Dlatego tu i teraz dziękuję tym, którzy pomogli przetrwać mi ten gorszy czas w moim życiu oraz tym, którzy właśnie dołączyli do mnie i tego, co tworzę. 

Kiedy pracujemy na coś bardzo długo to najpiękniejszym prezentem jest to, gdy w końcu zostaniesz docenionym. Kiedy możesz pokazać wszystkim tym, którzy w Ciebie nie wierzyli, że nie jesteś kimś gorszym, że potrafisz, że można, że jesteś wartościowym człowiekiem.

Nie potrafię teraz opisać jak bardzo cieszę się, że wszystkie liczby na moich social mediach rosną, rosną i rosną. Jest nas coraz więcej i wierzę, że to nie jest koniec. Wierzę, że my dopiero zaczynamy. Wierzę, że właśnie tworzymy ogromną i potężną armię, która zawsze przy mnie będzie. 

Ja ze swojej strony obiecuję, że nigdzie się nie wybieram, że zawsze będę. 

Moim zadaniem jest tworzenie muzyki na tym świecie. 

Moim zadaniem jest nigdy nie pozwolić, żeby ktoś z Was zwątpił w siebie.

Moim zadaniem jest nie pozwolić, żeby ktoś odebrał Wam wiarę w marzenia.

Bo marzenia się nie spełniają.
Marzenia się spełnia.

#wciążwalcz.

M.

Ehhh...

Trochę czasu już minęło od moich urodzin i ostatniego wpisu na tym blogu. Chyba przechodziłam albo i nadal przechodzę trudny czas w życiu. Taki dołek, upadek... Sama nie wiem jak to nazwać.
Wtedy jest tak ciężko, wtedy każdy dzień niby cieszy, ale za chwilę stwierdzasz, że to, co robisz nie ma sensu. Że jesteś "nikim", nie dajesz rady, nie układa się, masz pecha... że jednym słowem - NIE.

Zastanawiałam się co jest. Dlaczego? Co sprawia, że nie potrafię czerpać radości chociażby z małego sukcesu? Z małego promienia słońca, które wpada przez okno?
Do tej pory chyba jeszcze nie znalazłam odpowiedzi, rady, pomocy. Nadal chyba próbuję postawić moją "drabinę marzeń" i zacząć wdrapywać się po niej, by móc odzyskać siłę i przede wszystkim chęć, ale bezskutecznie.

Chcesz się rozwijać, lecieć dalej, do przodu po marzenia, ale ciągle jest to utrudniane. Zamiast otwierać nowe drzwi, one się zamykają. Tak przed nosem. Nie wpuszczają Cię. Nikt nie chce Cię wpuścić.

Każdy upadek bardzo zniechęca, a kiedy ilość tych upadków wciąż rośnie...
Ukrywamy, że jest okej, a przecież wcale tak nie jest. Dopóki sami nie będziemy z siebie dumni, nigdy nie będzie "dobrze".

Jak zatem odzyskać chęć, radość, szczęście, docenić, że tak wiele się osiągnęło?

Ja nie znam jeszcze odpowiedzi. Aktualnie to średni rozdział w moim życiu, a stwierdziłam, że skoro od kilku lat dzieliłam się tu ciągle moimi "przepisami" na wiarę w siebie, pisałam, że musimy walczyć. Wciąż walczyć... to może czas trochę się wyżalić.
Może to dzięki Wam znów będzie tak, jak kiedyś. Kiedy to Magda, która teraz do Was pisze prosiła, żebyście nigdy nie zwątpili w swoje marzenia. Ta, która teraz potrzebuje chyba pomocy od Was, ale w rzeczywistości nigdy się do tego nie przyzna.

Dziękuję za każde przeczytanie i mam nadzieję, że do zobaczenia już z lepszym nastrojem i ogromną siłą do walki. A najlepiej z niesamowitymi, muzycznymi wiadomościami.

M.

#happybirthday

Niedługo ten dzień. Minie już kolejny rok od urodzenia się dziewczynki. Dziewczynki, która ma przy sobie wspaniałych ludzi. Najbliższych, którzy są i nigdy nie pozwolą jej się bać.

Już trochę urosła. Sporo przeszła. Tego złego i dobrego. A w głowie ciągle marzenia... 

Dużo się już spełniło, spora część wciąż jeszcze czeka.

Spełni się czy nie spełni? Walczyć czy już nie warto? Próbować czy się poddać?

Czasem trudno uwierzyć, że tak wiele udało nam się osiągnąć na przestrzeni tylu lat.
Z pomocą najbliższych, wspólną pracą, poświęceniem. Nie potrafimy wymienić wszystkiego, co się wydarzyło, bo wydarzyło się tak wiele. Te wspomnienia zawsze pozostaną w naszych głowach. Każdy dołek, każda górka, każdy wysoki skok... To coś, co tworzy nas samych. 

Tutaj. Dziś. W tym miejscu. O tej godzinie... cieszę się z tego, co mam. Doceniam wszystko i wszystkich. 

A tą dziewczynką jestem ja.  Ja - Magda. Ja - Magda Bereda. ...i nie Magdalena. Magda! - tak nazwali mnie rodzice i w tajemnicy Wam zdradzę, że trochę dzięki temu czuję się wyjątkowo :)

Cześć! Mam na imię Magda i bardzo lubię śpiewać. Piszę teksty i komponuję też własne piosenki. To one są dla mnie najlepszą terapią. Pomagają, gdy upadnę, "a każdy dźwięk kołysze mnie". 

...i mimo tego, że w urodziny to my zazwyczaj słyszymy od innych miłe słowa - "sto lat", "wszystkiego najlepszego", "spełnienia marzeń", to właśnie w taką rocznice powinno być trochę odwrotnie. Powinniśmy podziękować tym, którzy nas otaczają za to, że są z nami, wierzą w nas, wspierają, cieszą się, kiedy my się cieszymy i płaczą, gdy nasze oczy napełniają się łzami. 

Dziękuję.

Bycie miłym to zła cecha?

Czasami próbujesz byc miły, chcesz byc miły... bycie miłym to przecież dobra cecha, ale co sie dzieje, kiedy cos siedzi w Tobie? Coś złego? Kiedy nie czujesz sie z tym dobrze? 

Udajesz, ukrywasz wszystkie emocje, nie mowisz o nich, kłamiesz, ze jest dobrze, kiedy tak naprawdę nie radzisz sobie z samym sobą. Chcesz dobrze dla drugiej osoby i przez jakis czas Ci sie udaje, ale w końcu przychodzi ten moment. Moment boom. Moment wybuchu. Kiedy juz nie wytrzymujesz. Wtedy ta złość, ktora sie w Tobie nazbierała, przybiera jeszcze większą postać niż miała, będąc w środku Twojej głowy. 

Dochodzi do nieporozumienia. Walczycie, tracicie zaufanie, robi sie dziura w tym, co razem zbudowaliście. Nad czym razem pracowaliście. To tak, jakbyś z kimś budował zamek z piasku i nagle ktoś po nim przebiegł. Piszę "ktoś", bo to, co w nas siedzi, ta złość... jest takim naszym ktosiem, potworem. Takim, który panuje nad nami, kiedy to my powinnismy panować nad nim. Przejąć stery, zacząć walczyć i wypuścić go, gdy jeszcze jest mały. Gdy jest zbyt duży - pęka i rozpada sie na miliony małych kawałków. Uderzają one w innych ludzi. Najcześciej w tych najbliższych, a to potem równie mocno boli. Chyba najbardziej. Czujemy ich ból, a na dodatek musimy sobie radzić ze swoim.
To wtedy nie jesteśmy my, a mimo tego to my przegrywamy i bardzo cierpimy. 

My tracimy zaufanie, a słowo lojalność traci znaczenie.

Tak juz jest, ale można nauczyć się nad tym panować. Gdyby to właśnie tego uczyli w szkole - panowania nad emocjami, dzielenia się nimi, zaufania do innych - ziemia byłaby najpiękniejsza planetą w całym układzie słonecznym. Oby to tylko nie było niemożliwe. Przecież niemożliwe nie istnieje...

Dobrej nocy!

M.

Nikt nie powiedział, że będzie łatwo.

Nikt nie powiedział, że będzie łatwo.

No właśnie? Ktoś tak mówił? Nikt nie zapewniał. Urodziliśmy się, ale nie dostaliśmy gwarancji, że jak coś się zepsuje w naszym życiu to naprawią. 

A fajnie by tak było, co? 

To kolejny chyba ciężki czas w moim małym żyćku. A może czasem warto zwalić na zimę, pochmurne dni i ciągłą temperaturę na minusie?

Po prostu też jestem człowiekiem. Wiem, że często myślącym inaczej niż wszyscy, ale nie wyobrażam sobie być jak wszyscy, robić jak wszyscy, a co dopiero myśleć jak wszyscy... Nie potrafię, nie chcę i nigdy nie będę.

Zawsze w moim życiu ogromną rolę odgrywały marzenia, które ostatnio jakoś mają za mało magii, energii i wszystkiego, co pozytywne. Czasem tak jest, że tracisz wiarę, idziesz niby przez tę tyczkę zachwianą, rozkładasz ręce... Niby utrzymujesz równowagę, ale... Właśnie! Samo słowo "ale" już daje znak, że coś jest nie tak. Stawiasz kolejne kroki, ale w całym ciele tkwi niepewność, bo boisz się zaryzykować. Zderzasz się z rzeczywistością, która przytłacza, bo tak naprawdę - świat nie jest kolorowy. To nasze myślenie, pozytywne lub negatywne koloruje go odpowiednimi barwami. Widzisz zieloną trawę. Pozytywnie, ale co z tego jak nie masz humoru?

Czasem potrzebujesz pomocy - jedni się przyznają, inni nie. Mimo tego - wszyscy jej szukamy. Szukamy wsparcia. Szukamy tego #jednego #prostego #szczerego zdania - "Będzie dobrze!". 

Usłyszymy i co? Już? Magia znów wróciła? 

nienienienienie

Aktualnie samej trudno mi uwierzyć w "będzie dobrze", jest zawsze lepiej, kiedy coś takiego usłyszymy, ale piszę na blogu tego posta, żeby trochę wyrzucić z siebie własne przemyślenia, żeby każdy z czytelników tych myśli odebrał je na własny sposób i dokończył je sam, według własnych potrzeb :)

Miłego dnia!

Magda

Sound and lights all around

Może mówiąc nie umiem przekazać emocji, ale za to śpiewając nie muszę myśleć co chcę przekazać. Mój głos, mój organizm sam to czuje i to jest najlepsze.

Może dlatego to, co robię tak bardzo dużo dla mnie znaczy i daje mi mnóstwo radości, gdy się tym dzielę z innymi... Takie oczyszczenie, że mogę się komuś wygadać... a raczej wyśpiewać :)

Szkoda tylko, że to dzielenie się czasem jest tak bardzo utrudniane.

Bo kiedy bardzo nam na czymś zależy to wtedy wszystko jest jeszcze bardziej pod górkę. Kiedy się staramy to nam jeszcze bardziej nie wychodzi. Czasami oczywiście jest zupełnie odwrotnie, ale częściej jednak spotykamy się z tym pierwszym zjawiskiem.

Przychodzą dziwne myśli. I najlepsze, że zastanawiamy się nie tylko nad tym, co nam siedzi w głowie, ale też co się dzieje w głowach innych. Myślisz o każdej sytuacji, która mogła spowodować, że ktoś może mieć Cię dość. Zastanawiasz się co robisz źle, co powoduje, że wywołujesz małe zainteresowanie. Co sprawia, że Ci nie wychodzi, że podajesz rękę ludziom, biorą całą, a potem odchodzą.

Niesamowite, że to o czym piszę jest dwuznaczne. Moje 2 światy - muzyczny i prywatny są bardzo do siebie podobne. O moim muzycznym świecie mogłabym napisać dokładnie tak samo jak i o tym prywatnym, i odwrotnie.

Zawsze piszę bardzo tajemniczo i czasem zastanawiam się czy ktokolwiek rozumie moje blogowe bzdurki, ale z drugiej strony może moje odczucia pokryją się z Waszymi i razem dadzą jakieś wnioski, które pomogą odnaleźć w sobie siłę, żeby pomimo tego naprawdę strasznego świata, a raczej ludzi tu żyjących, iść dalej. 

Może czasami za bardzo narzekam. Może czasami za bardzo się przejmuję. Może przesadzam. Może jestem zbyt wrażliwa. Może za dużo myślę...? 

Z drugiej strony - co by było, gdybym nie była taka? Może to właśnie jest wyjątkowe? Może to, jacy jesteśmy jest po prostu wyjątkowe? 

"W parę godzin później, gdy noc zbierała się do odejścia, Puchatek obudził się nagle z uczuciem dziwnego przygnębienia. To uczucie dziwnego przygnębienia miewał już nieraz i wiedział, co ono oznacza. Był głodny." - a może po prostu jestem głodna? :)

Jeszcze coś, czym chciałabym się z Wami podzielić:

Meet...? Nowy początek wszystkiego.

Zaczęło się od MeetUp'u we Wrocławiu, potem Stars4Fans w Warszawie, w Poznaniu, Likes Festival w Gdańsku, MeetYT w Krakowie. I to wszystko w 7 miesięcy! 

Te eventy to najlepsza rzecz jaka mogła mnie spotkać. Przede wszystkim niesamowita atmosfera podczas koncertów.

Ludzie, którzy czasem totalnie nie znają Magdy Beredy, komentują pod line up'em imprezy "kto to?", "nie znam", "po co takich nieznanych bierzecie?", a podczas mojego występu na scenie podchodzą, bo się przekonują, bo im się podoba... Co najlepsze - podchodzi ich coraz więcej i więcej. 

To mnie zawsze bardzo rozbraja, wzrusza i czuję wtedy, że mimo braku bronienia się pod komentarzami i wywoływania tak zwanej gównoburzy jestem wygrana. Wygrana w sprawiedliwym i pięknym pojedynku. 

Zdarza się też tak, że ludziom ten koncert podobał się najbardziej ze wszystkich, które odbyły się na danej imprezie. To dopiero jest coś niesamowitego! Wręcz nie do opisania! 

Kiedy już położę się po takim koncercie w hotelowej pościeli to zaczynam przypominać sobie o każdym szczególe z eventu. O tym, jak stresowałam się przed sceną, jak już tam weszłam i jaka byłam szczęśliwa, gdy muzyka zaczęła wybrzmiewać. 

Tam nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych. Wszystko, co nie miało sensu nagle ten sens ma. Coś, co siedzi we mnie podczas takiego koncertu jest bardzo magiczne. Wszystkie moje bariery nie mają wtedy miejsca. Jeżeli coś nie jest okej to w momencie, kiedy jest muzyka - jest też okej. 

Piszę tego posta, bo bardzo chciałabym podziękować wszystkim, którzy sprawili, że te koncerty były czymś najlepszym w moim życiu, że miałam możliwość stanąć na scenie i podzielić się tym, co naprawdę czuję.

Nawet nie marzyłam o czymś takim, bo uważałam, że to niemożliwe, że nie dam rady przebić się przez miliony ludzi, którzy także śpiewają. A jednak... to wszystko sprawiło, że czuje się bardzo wyjątkowo. Brakowało mi tego od bardzo długiego czasu. Nie tylko przez jakieś upadki i nieudane projekty muzyczne, ale też przez prywatne rzeczy.

Dziękuję wszystkim, którzy szczerze wspierają. Poznałam przez te 7 miesięcy mnóstwo cudownych ludzi, ciekawych osobowości i Wspieraków, którzy są ze mną do dziś. 

Po prostu dziękuję!

Nikt chyba nie wie jak dużo znaczy dla mnie ten pierwszy event we Wrocławiu. Jak dużo się od tego zmieniło. Jaka jestem teraz szczęśliwa, a zarazem też zawiedziona, że niektóre osoby nie potrafią dostrzec tego, co obiecali dostrzegać zawsze. Mimo tych różnych zmartwień to w środku jest ten uśmiech, ta wdzięczność za tak niesamowite weekendy.

Nie chcę, żeby to się kończyło. Nie chcę znów spadać w dół. Za dużo tego było. 

Czas wstać i znów walczyć! 

Czuję, że to początek! Że to początek czegoś i koniec czegoś... ale tak to bywa. 

Nowy początek muzycznych przygód? Będę o to walczyć. Będę dzielnie wspinać się po schodkach. Nie będę wjeżdżać windą, bo prościej. 

To też początek emocji, które mogę poczuć po raz pierwszy. 

Nowy początek wszystkiego!

Wesołych Świąt!

Taka Magda blogereczka, że od dwóch miesięcy nie dodawała żadnych postów... Przepraszam, że trochę zaniedbałam tego bloga. Postaram się poprawić i pisać tu częściej. 

Dziś mamy Wigilię, więc może zacznę od życzeń. Chcę, żeby w te święta uśmiech nie schodził Wam z twarzy. Cieszcie się chwilą, czasem spędzonym z najbliższymi. Zapomnijcie o sprzeczkach, czasem totalnie nie warto. Bądźcie też zdrowi, bo jak mówi moja Mama - zdrowie jest najważniejsze. Bez niego ani rusz! :)

Nie będę rozpisywać się co u mnie słychać, bo to możecie śledzić na social mediach :) 

Chcę po prostu napisać, że chyba ostatnio jestem szczęśliwa. 

A może usuniemy "chyba"? 

Tak, to dobry pomysł. 

Jestem szczęśliwa. 

Mimo obowiązków, czasem ciężkich dni, dołków, upadków... jestem szczęśliwa. 

Na tym polega życie, żeby być jak najczęściej szczęśliwym człowiekiem, żeby cieszyć się nawet z najmniejszych rzeczy. Doceniać każdy dzień, drugą osobę. 

Niech to będzie krótki post po tak długiej przerwie. Warto czasem zastanowić się nad tym, co mamy, czego nie i nad tym, co moglibyśmy mieć. 

Zastanówcie się i bądźcie szczęśliwi! 

Luv. 

Magda

Może nie zrozumiecie, ale musiałam.

Myśl, z którą codziennie wstaję rano - "po marzenia". Czasem jest gorzej, czasem lepiej mi to wychodzi, ale zawsze próbuję być choć jeden szczebelek wyżej od poprzedniego dnia. 

Nigdy nie chciałam żyć jak wszyscy. Szkoła, praca, rodzina były dla mnie zawsze odległymi krainami, dlatego też chyba jestem w tym miejscu, w którym teraz stoję i wciąż w mojej głowie krążą marzenia. Choć od kilku dni jest trochę inaczej... 

Ehhh już czuję, że ten post będzie bardzo poplątany haha.

Lećmy dalej. 

Ostatnio słyszę od bliskich, od znajomych, że pewnych rzeczy nie da się ominąć, że człowiek jest tylko człowiekiem i potrzebuje poczuć każdego rodzaju emocji. Potrzebuje być szczęśliwym, smutnym, zranionym, kochanym.

Czuję się teraz jakby obok mnie stała druga Magda i mówiła, że tak jest, a ta pierwsza wciąż powtarzała, że najpierw marzenia. 

Uwierzcie, że dziwne uczucie. To chyba dlatego też budzę się w nocy kilka razy jak jakiś ochroniarz, który przez przypadek zasnął w pracy i co chwilę ocknie się, żeby sprawdzić czy wszystko jest okej.

U mnie wszystko jest naprawdę okej. Jestem szczęśliwa, bo ostatnio poznałam cudownych ludzi, bo chodzę do szkoły, która rozwija moje umiejętności, ale boję się zarazem, że doznanie różnych emocji sprawi, że marzenia ustawią się w mojej głowie w drugim rzędzie. 

Tak. Trochę się martwię, ale z drugiej strony... wiecie co mnie najbardziej pociesza, kiedy tak rozmyślam? 

To, że wszystko zależy ode mnie. Niech się dzieje co chce, ja wiem, że nigdy nie pozwolę na to, żeby moje marzenia, które czasem nawet nie są dokładnie określone i nazwane "po imieniu" się nie spełniły. Nawet jeśli poddam się hmmm po prostu człowieczeństwu i tego, czego każdy z nas powinien, a może nawet musi doświadczyć :)

Dużo tu niedomówień, ale mam nadzieję, że w jakimś malutkim stopniu zrozumiecie mnie i moje ostatnie rozkminy.

Życie jest tylko jedno. Trzeba dać się ponieść temu, co w danym momencie czujemy, czyli dokładnie tak, jak jest na scenie. Trzeba dostać czasem kopniaka od życia, a czasem można dostać też coś miłego.

Zastanawiam się, którą Magdą jestem, pisząc tego posta... trochę się chyba też pogubiłam, ale co tam!

A niech się dzieje! 

Dobranoc.

Ludzie.

Miesiąc minął od czasów blogereczki Magdy. Dużo się pozmieniało. Szkoła, nowi ludzie, subów na YouTube tez jest trochę więcej :D

Wydawałoby się, że skoro zaczęłam tak szkolnie to zaraz zacznę się użalać, że nie mam czasu, dużo nauki, stres. Skłamałabym, gdybym nie powiedziała, że wybrałam sobie mega trudny kierunek i to, co wypisałam mi kompletnie nie towarzyszy. Patrząc na tę pozytywną stronę szkoły i wychodzenia ze swojego pokoju zastawionego różnymi muzycznymi sprzętami to jestem szczęśliwa, że wokół mnie pojawili się ludzie, znajomi, z którymi mogę pogadać o codzienności. Nie tylko dzięki szkole mam większy kontakt z osobami, które bardzo dużo wnoszą do tego świata. Eventy to też kolejny rozdział, ale nie będę rozpisywać się o tym jakich to mam kolegów, koleżanki, przyjaciół. Wiadomo, że najlepszych na świecie. Wy o swoich powiecie tak samo.

Chcę tym wstępem uświadomić Wam, że każdy z nas ma w sobie coś pięknego, coś czym wyróżnia się na tle innych, dlatego nie powinnismy zamykać się w domu i szukać szczęścia w szafie skoro do szczęścia jest jeszcze bliżej. Tym szczęściem są po prostu ludzie.

Jeżeli siedzicie właśnie przed komputerem czy z komórką w ręku to napiszcie do jakiegoś swojego kumpla, do koleżanki. Na pewno zrobi im się miło. Tylko nie wyjeżdżajcie z "co tam?" Plis haha. To najtrudniejsze pytanie świata, które prowadzi do przepaści :D skończy się na "aha" z kropką. I nie wiadomo co sobie myślec dalej.

Ostatnio bardzo doceniam to, że widzę się z ludźmi w rzeczywistości. Fakt, że mieszkam w social mediach trochę mnie przygnębiał i dlatego bałam się tego jak odbiorą mnie inni, kiedy już nie będę online ani nie będę stała na scenie. Jakaś bariera.

Social media są czymś niesamowitym, ale nie zapominajmy, że ludzie nie są zielonym kółeczkiem widniejącym na fejsbukowym czacie. oni istnieją naprawdę.

Potrafią ranić, potrafią krzywdzić, ale potrafią też cieszyć, uszczęśliwiać, zabawiać, wspierać. Wszystko z tego jest potrzebne. Wszystko trzeba przejść.

Korzystajmy, że ich mamy, że możemy doznać tego, jak ktoś nas oszukał i jak ktoś sprawił, że się uśmiechnęliśmy. Dzielmy się naszym dobrem, naszymi doświadczeniami. Nie bójmy się rozmawiać, bo to największy błąd. Bądźmy sobą i odkrywajmy siebie wzajemnie.

I to oto zakończenie przerodziło się we wstęp do mojego nowego filmiku na yt, żeby zaakceptować siebie. Zróbcie obczajkę dziś o 16:00 :)

To wakacje się już skończyły?

Na moim blogu zawsze pojawia się podsumowanie wakacji, bo chyba w tym czasie najwięcej się dzieje u każdego z nas. Nie zrezygnuję z tej tradycji i mimo tego, że moje wakacje potrwają jeszcze miesiąc to opiszę Wam w dużym skrócie jak było. 

Na początku chyba powinnam wytłumaczyć, że dla mnie wakacje to nie do końca czas wolny. Dla mnie to masa pracy, ale tej najlepszej na świecie. Koncerty, spotkania z ludźmi, muzyczne i nie tylko muzyczne projekty, nagrania i masa innych wydarzeń, które miały miejsce też w tym roku. 

Już w maju zaczęły się pierwsze koncerty. Trwają aż do teraz, ale lato to najprzyjemniejsza pora roku jeżeli chodzi o korzystanie ze świeżego powietrza, dlatego plenery rządzą! Wielkie sceny, masa ludzi, krzyki, piski, brawa i miłe słowa. Zwiedziłam pół Polski. Było morze, były góry, Mazury, Kraków, Wrocław, Poznań, okolice Warszawy. Zdarzało się, że w jeden dzień trzeba było szybko przemieścić się z jednego koncertu, by zdążyć na drugi. Napięcie ogromne, ale udało się! 

Oczywiście kluby i wielkie hale też uwielbiam. W sumie to zastanawiam się czy nawet nie bardziej od plenerów... Hmmm... Ważne, że jedno i drugie zaliczamy do koncertów, gdzie mamy ze sobą świetny kontakt, a przede wszystkim łączy nas muzyka.

Oprócz koncertów udało się skończyć projekt #damyrade, czyli wielkie wydarzenie, w którym mogłam spełnić Wasze marzenia. Efekty już niedługo. Ja widziałam i nie mogę się doczekać, żeby Wam pokazać. Choć przyznaję się, że jeszcze bardziej cieszy mnie to, że Wasz udział w #damyrade namalował uśmiech na wielu twarzach.

Nagrywanie materiałów na YT to kolejny rozdział z wakacji. Chyba nigdy nie posklejałam i zmontowałam tylu filmików jak w to lato. Czasami zarywałam noce, by na kolejny dzień zaskoczyć Was nowym "odcinkiem". 

Masa coverów, vlogów, które mam nadzieję wniosą coś mądrego do jutubowej przeglądarki i moje autorskie piosenki. 

Dobiliśmy do 6 tysięcy subskrybcji, teraz czas na 10! Już nie mogę się doczekać tego momentu, ale wiem, że to nastąpi. Lecę po swoje!

Był też zlot! Warszawa przywitała baaardzo ciepło. Zdarte kolana, gdy biegliście, żeby się przytulić też były, ale na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Niezła pamiątka, co? 

Mimo wszystko cudownie było Was spotkać na żywo, porozmawiać. Jedyne o czym będę Wam ciągle trąbić to to, żebyście nie kupowali mi drogich rzeczy. Źle się wtedy z tym czuję... Uwierzcie, że listy, które od Was dostaję w zupełności starczą. Wasze słowa na maxa dużo dla mnie znaczą. 

Poznałam tylu niesamowitych ludzi, artystów, youtuberów, prezenterów. Wiedziałam, że są na świecie jeszcze dobrzy ludzie, ale że aż tak <3 

Aaaa! Prawie bym zapomniała. Koncert online to kolejna niesamowita rzecz. Przez chwilę sprawiliśmy, że kilometry przestały istnieć. Mogliście usiąść wygodnie w swoich domkach, wyłączyć światło, odpalić laptopa, komputer czy nawet telefon i oglądać mój koncert, poprowadzony tylko dla Was. Przede mną nie było żadnej publiczności, byliście Wy przed swoimi ekranami. To chyba pierwszy tego typu koncert w Polsce, czaicie? 

Było pięknie! Dziękuję, że byliście!

W te wakacje miałam też pierwszą stłuczkę hahaa. Koleś chyba chciał odczepić mi rejestrację :D Na szczęście nic takiego się nie stało i bezpiecznie dojechałam na urodziny Saszan do BALU.

16 lipca były też urodziny najlepszej osoby na tej Ziemi - mojej Mamy. Specjalnie na tę okazję nagrałam dla niej piosenkę, pamiętacie?

Duuuużo tego i nie jestem pewna czy wszystko wymieniłam. 

Z tych wakacji pozostały niesamowite wspomnienia, których nikt nie jest w stanie mi odebrać.

Mam nadzieję, że Wasze też były udane. Teraz idźcie do szkoły z podniesioną głową. Dacie radę! Wszystko zostało "po coś" stworzone, szkoła też ma swój sens. Walczcie o ten sens z całych sił tak, by najlepszych wspomnień z Waszych szkolnych lat było jak najwięcej. 

Magda xxxx 

Jeżeli spełnisz marzenia, będziesz szczęśliwy.

Dawno mnie tu nie było. Powoli mogłabym już wykreślać słowo "blogerka" z mojego info o mnie. Na szczęście wracam!

Wracam pełna pozytywnej energii po cotygodniowych koncertach, po spotkaniach z Wami. Wracam z pięknymi wspomnieniami, zdjęciami, które na bieżąco możecie oglądać na moim instagramie.

A przede wszystkim wracam z czymś, co mam do przekazania światu. Może komuś to ułatwi życie. To już od Was zależy. Mi pozostaje mieć nadzieję, że tak będzie.

_________________

Zastanawialiście się kiedyś od czego zależą te wszystkie dziwne, pozytywne, a czasem mniej pozytywne sytuacje, które nam się przytrafiają?

Ostatnio na moim twitterze pojawił się cytat z mojej piosenki: "Od Ciebie zależy co się zdarzy dziś". Nie wiem skąd przyszedł mi ten tekst do głowy, pisząc nowy utwór, ale po przemyśleniu wszystkiego większość rzeczy naprawdę zależy od nas!

Jeżeli nie zjemy, będziemy głodni.

Jeżeli nie uspokoimy pragnienia, będzie chciało nam się pić.

Można tak w nieskończoność wypisywać.

Wiem, że to proste i błahe rzeczy, ale wszystko zaczyna się od prostoty, która potem przeobraża się w coraz bardziej zaawansowane i złożone działania. 

Jeżeli nie zaczniesz wierzyć w siebie, nie pokonasz swoich barier.

Jeżeli nie pokonasz swoich barier, nie spełnisz marzeń.

Jeżeli nie spełnisz marzeń, nie będziesz szczęśliwy.

Trochę strasznie się zrobiło... To teraz spróbujmy odwrotnie :)

Jeżeli zaczniesz wierzyć w siebie, pokonasz swoje bariery.

Jeżeli pokonasz swoje bariery, spełnisz marzenia.

Jeżeli spełnisz marzenia, będziesz szczęśliwy.

Zupełnie inaczej to brzmi i pewnie zrobiło Wam się jakoś tak lżej czytając tę pozytywniejszą część, co? 

Mi tak.

Tak samo jest z tym, co dzieje się naprawdę. 

Nasze pozytywne myślenie sprawia, że większość sytuacji, przeszkód, porażek, sukcesów zależy od nas! Od tego czy jesteśmy pozytywnie nastawieni do życia i otaczających nas ludzi czy negatywnie.

Co wybieracie?

Ja zdecydowanie to pozytywne nastawienie.

Miłego dnia!

Magda

#damyrade - projekt skończony!

Od pewnego czasu na moich social media pojawiał się dokładnie taki sam hashtag jak w tytule tego posta. 

#damyrade to projekt, który zorganizowałam razem z Damianem. Pracowaliśmy nad nim już od lutego, czyli za nami prawie pół roku. 

Powstała piosenka, powstał aranż, były konkursy, przez które na początku straciłam wiarę w ten cały projekt, ale ostatecznie chyba udało mi się uspokoić tę burzę hejtów i wytłumaczyć, że nie ma co zwalać winy na innych. Czasami po prostu za szybko się poddajecie, a przecież nie tędy droga. 

Najpierw konkurs dla tych, którzy kochają śpiewać. 

Wybraliśmy najlepszą 5 i pojechaliśmy do studia. Ja, Damian, Jonasz z gitarką oraz Ania, Wiktoria, Patrycja, Kinga i Łukasz zaczęliśmy nagrywać. Towarzysko przyjechał też z nami nasz Kubutek Zaborski. 

Poszło zgodnie z planem, a do tego atmosfera w studio była nieziemska. Wszyscy utalentowani, profesjonalnie podeszli do nagrywek, pięknie wgrali wokale i niestety musieliśmy się pożegnać, ale nie na długo. 

Odbył się kolejny konkurs. Około 30 osób wygrało w nim udział w teledysku do #damyrade. 

Przejechaliście razem tysiące kilometrów, żeby pojawić się w Warszawie. 

Nagraliśmy to! Nagraliśmy najlepszy teledysk na świecie! 

Ogarniacie to? Mi się to jeszcze nie mieści w głowie!!!

Pomysłów do tego typu projektów nigdy nam z Damianem nie brakowało. Myślę, że nie jest to nic nadzwyczajnego, ale jestem pewna, że nikt by nie sprawił, że te pomysły staną się rzeczywistością. 

Mieliśmy mnóstwo potknięć, sprzeczek. Do ostatnich dni szukaliśmy operatora kamery, który pomógłby nam zrealizować nagranie. Na szczęście trafił "swój na swego". Zupełnie przez przypadek natknęłam się na fanpage Julii Szymańczyk. Damian do niej napisał i udało się! Julkę poznaliśmy tego samego dnia, co mieliśmy kręcić teledysk, czyli wszystko na ostatnią chwilę, ale daliśmy radę!

Na planie mieliśmy najlepsze wizażystki, którym bardzo dziękujemy. Niedługo już sami zobaczycie jak pięknie wszyscy wyglądaliśmy.

Przepraszam za tak chaotycznego posta, ale nadal nie wierzę, że to się udało. 

Dla mnie i dla Damiana nagrania do teledysku były końcowym efektem tego, co razem zorganizowaliśmy specjalnie dla Was. Mogę tylko opisywać jak zmagaliśmy się z organizacją dosłownie wszystkiego. Musieliśmy zadbać o każdy szczegół. 

Teraz jeszcze bardziej wierzę, że jeżeli do czegoś dążymy to nie ma opcji, że się nie uda! Zawsze będą potknięcia, ale jeśli wstaniesz to automatycznie czujesz, że masz w sobie tę moc, że dasz radę.

Wiem, że bez Waszej pomocy, bez pomocy Julki, Jonasza, wizażystek, naszych świetnych wokalistów, aktorów i przede wszystkim mojej najlepszej Mamy na świecie po prostu nie sprawilibyśmy, że to, co jeszcze pół roku temu siedziało w naszych głowach stanie się czymś realnym. 

Dzięki Wam wiedzieliśmy, że musimy doprowadzić ten projekt do końca. Walczyliśmy o jak najlepsze efekty i wiem, że to, co niedługo zobaczycie i usłyszycie będzie największym sztosem wszech czasów. 

A wiecie dlaczego? Dlatego, że każdy z nas dodał do #damyrade cząstkę siebie. 

Aż mam łzy w oczach i ciary przechodzą po całym ciele, kiedy piszę tego posta. Chyba udało mi się spełnić kolejne marzenie. 

I chyba razem z ekipą spełniliśmy Wasze marzenia, a to cieszy jeszcze bardziej. 

#damyrade

5 LAT

1 lipca 2011, czyli dokładnie 5 lat! Czaicie?! 

5 lat mojego kanału na You Tube, 5 lat odkąd pojawiłam się w Internecie. Niesamowite!

W prawdzie nagrań sprzed tych 5 lat dawno już nie ma, ponieważ mój wstyd i myśl, że to, co wstawiałam kiedyś było totalną porażką sięgnęły zenitu. Nie uważam, że było to złe, było słodkie i urocze, ale wiem, że w porównaniu z tym, co robię teraz... nie, zaraz! 

Chyba nie ma co porównywać, haha! 

Zawsze w stosunku do siebie jestem bardzo wymagająca.

Uważam, że po prostu czasami pokazywałam światu więcej niż powinnam. Sama nie zdawałam sobie sprawy, że każdy człowiek może mieć do tych plików dostęp. Ja chyba się cieszyłam z mojego progresu i z tego, co robię. Nie myślałam, że moje sukcesy mogą drażnić innych, a ja po prostu szczerze cieszyłam się z tego, że poznaję nowych ludzi, stoję na scenie, śpiewam, mówię do publiczności, bo to było dla mnie czymś abstrakcyjnym kiedyś. Teraz wchodzę, widzę Was i czuję, że to właśnie dzięki tym beznadziejnym moim zdaniem filmikom jestem szczęśliwa, a to dlatego, że zawsze maksymalnie staram się wykorzystać wszystko, co może przybliżyć mnie do spełnienia marzeń. 

Magda 5 lat temu miała 15 lat, wyobrażacie sobie? 

Chociaż ja nadal czuję się na tyle hahaha! Jedyne co się u mnie zmieniło przez te 5 lat to wiedza. Dużo się nauczyłam, choć sama sądzę, że powinnam wiedzieć jeszcze więcej. Yyy... Czy wspominałam już, że za dużo od siebie wymagam? 

Chyba taka już jestem, ale może, gdybym była inną Magdą to nie doszłabym do tego miejsca, w którym jestem dziś. 

Dużo doświadczyłam, dużo zrozumiałam i trochę inaczej postrzegam świat. Doroślej? Sama nie wiem... Wiem, że często muszę liczyć na siebie i jedyne co mogę otrzymać to wsparcie bliskich i Wasze. To jest bardzo dużo i zawsze pomaga dojść tam, gdzie chcę. 

Te 5 lat szybko minęło. Z roku na rok robi się coraz bardziej poważnie. Coraz więcej widzę dobrych i złych rzeczy w tym "show-biznesie" i cieszę się, że potrafię je rozróżniać.

Piszecie mi, że doszłam już bardzo daleko. Dla mnie to wciąż za mało, dlatego wspinam się dalej. Chcę poznawać, odkrywać, być niezależnym człowiekiem i przede wszystkim czuć się zawsze potrzebnym tak, jak czuję się dzięki Wam teraz. 

Dziękuję! Lecimy dalej kochani!

Masa zdjęć

Siemka! Obiecywałam, więc wrzucam Wam zdjęcia z dwóch ostatnich koncertów - Pustelnik i Dobre. Mimo meczu Polska - Irlandia Północna byliście i głośno śpiewaliście. 

Dziś tylko wrzucam tu fotki i nie będę rozpisywać się o niczym, po prostu zobaczcie jak było cudownie, a dla tych, którzy byli - łapcie wspomnienia. Do następnego!

Luv.

Magda